Kartagina-inna historia Wiki
Register
Advertisement

Bomilkar II Etruski - ur. ok. 152 r.p.n.e., od 134r.p.n.e. rozpoczął faktyczne rządy. Syn Adonnibala i wnuk Bomilkara I Krwawego, po wybuchu wojny z thapsuńczykami i śmierci najpierw swojego ojca, a później dziadka - został obrany sufetem przez strategów, niechętnych thapsuńczykom.

Po wygranej wojnie domowej ( w dużej mierze dzięki zdolnościom Peneasza Cecyliuszowi ), i pozbyciu się ze swojego otoczenia zbyt znacznych osób ( np. Peneasza Cecyliusza ). Oficjalna koronacja w 134 r.p.n.e. była inna niż poprzednie - młody Bomilkar zerwał z wszelkimi oznakami dawnej Republiki Kartagińskiej, odrzucając republikański tytuł sufeta i przyjmując tytuł Szalitbaala.

Za jego rządów widać było wstawanie z kolan pokonanego Hegemonium Seleucydów ( I pokój Tyryjski ). Na bezpośrednie starcie Kartagina, wyniszczona wojną domową, nie była gotowa - ograniczając się do przyłączenia greckich republik Krety i Rodos w latach 20-tych II w.p.n.e.

Początkowo Bomilkar II odznaczał się żelazną siłą woli i niezwykłą przenikliwością, z biegiem czasu jednak stał się coraz bardziej ekstrawagancki - co najbardziej uwidoczniło się w tym że stał się żarliwym wyznawcą etruskich bogów . Doprowadziło to do spięcia pomiędzy kapłanami Baala- Hammona i innych kapłanów fenickich bogów, a Bomilkarem - upartego w swoich nowych przekonaniach religijnych. Całą sytuację załagodził jednak jego syn i następca - Bodmelkart - który przysiągł kapłanom swoją wierność "starym" bogom.

Z biegiem czasu rosło także zdziecinnienie Bomilkara, pogłębione przez nabytą przez niego głuchotę. Sprawiło to, że ster władzy od końca II w.p.n.e. przejął całkowicie Bodmelkart

Advertisement